Interview welzijnsmedewerker Canan: "Werken bij Lâle is voor mij ook herinneringen ophalen"

Hoe is het om in de ouderenzorg te werken? En wat maakt werken bij Egala Zorg nu zo leuk? Canan is welzijnsmedewerker op Lâle en vertelt over haar ervaringen. 

Welke opleiding heb je gevolgd? En waar heb je gewerkt voordat je bij ons terecht kwam?

Mijn eerste opleiding was in Turkije. Dat was een opleiding over het ontwikkelen van kinderen, een hele andere kant dus. Op mijn 23ste ben ik naar Nederland verhuisd. Ik heb toen een taalcursus gevolgd. Naast die taalcursus, was ik erg aan het twijfelen wat ik wilde gaan doen. Mijn Nederlandse taal was niet voldoende om te werken met kinderen, aangezien zij alles van jou moeten leren. Ik heb toen vrijwilligerswerk in de ouderenzorg gedaan. Na een jaar vrijwilligerswerk en de taalcursus, ben ik begonnen met de opleiding tot Helpende Plus. Na de opleiding ben ik bij Ruitersbos gaan werken met Nederlandse ouderen. Daarna ben ik verhuisd naar België en werkte ik bij een Psychiatrisch Centrum. Hier heb ik 7 jaar gewerkt. Daarna ben ik terugverhuisd naar Nederland.

Hoe ben je bij Egala Zorg terecht gekomen?

Ik had eerst bij locatie Raffy gesolliciteerd. Ik kreeg reactie terug dat ik geschikter zou zijn voor locatie Lâle. Toen ik op gesprek ging en binnenkwam, zag ik dingen uit mijn eigen cultuur. Daar werd ik emotioneel van! Zo emotioneel dat ik het gesprek heel moeilijk kon voeren. Daarna ben ik nog een keer uitgenodigd en na het tweede gesprek was ik aangenomen. Dat was in februari 2018. Ik werkte toen nog op de oude locatie in Breda. We zijn van 16 naar 34 bewoners gegaan, en gaan nu richting de 50 bewoners. We zijn dus aan het groeien!

Je hebt bij ons een dubbele functie, je bent welzijnsmedewerker (activiteitenbegeleider) en huiskamerassistent (Woonbegeleider). Hoe zit dat precies?

Ik ben gestart als Woonbegeleider. Als woonbegeleider maak ik Turks ontbijt klaar en doe ik dingen met betrekking tot de Turkse cultuur. Bijvoorbeeld na het eten een spelletje spelen. Ik ben opgegroeid met veel ouderen in Turkije en ken de cultuur heel goed. Eerst werkte ik afwisselend op de huiskamer en in welzijn. Daarom werd mij de vraag gesteld of ik meer iets in de richting van welzijn wilde doen. Ik heb die kans gekregen en werk ik vanaf 1 januari 2024 volledig als welzijnsmedewerker.

En wat doe je precies op een werkdag?

We hebben drie groepen. Ik kijk op de afdeling wie er wakker is. We werken met een activiteitenplanning. Voor grote activiteiten plannen we een vaste datum. Andere activiteiten zijn flexibel. We koken samen Turks, spelen Turkse spellen, wandelen, gaan naar buiten, doen uitstapjes. Met alle Nationale en Islamitische feestdagen zijn we weken van tevoren bezig om dat te organiseren. Bijvoorbeeld: de dag van de republiek, het Suikerfeest, offerfeest, Iftar en eindejaarsfeesten. Met andere activiteiten kijken we wat de bewoners de dag zelf leuk vinden. Soms individueel, soms in groepjes. Ik en mijn collega zijn actief op onze social media accounts om de leuke momenten te delen. Wij krijgen regelmatig de vraag of mensen langs kunnen komen voor een activiteit of een bezoekje. Dan ontvang ik ze.

Jullie verzorgen regelmatig uitjes voor de ouderen of zorgen voor een activiteit op locatie. Hoe zorg je ervoor dat je voor elke oudere een activiteit hebt die bij hem of haar past?

Niet alle activiteiten zijn voor iedereen geschikt. Sommige ouderen vinden het lastig om met een groep op uitje te gaan. Dan ga ik zelf met ze wandelen of doe ik thuis iets met ze. Het is goed kijken wat kan, met de verschillende ziektebeelden. Onze bewoners hadden vroeger een grote familie. Ze vinden het leuk om samen in de huiskamer te zitten. Als iemand wil rusten mogen ze natuurlijk naar de kamer. We koken, ruimen op en wassen af met z'n alle. Ik vind het heel belangrijk dat er gelachen kan worden. Een glimlach doet echt wonderen, ook bij mensen met dementie.

Wat vind je van het cultuurspecifiek werken?

Ik vind het heel leuk. Ik heb bepaalde dingen vanaf mijn geboorte meegekregen, bijvoorbeeld het ouderwets koken, zoals zuurkool inmaken. Dat komt al vanuit huis uit vanuit mijn moeder en opa's en oma's .Hier doe ik dat ook. Ik vind het heel gezellig. Voor mij is het ook herinneringen ophalen. Niet alleen voor voor de bewoners, maar ook voor mezelf. Voor de bewoners is dat ook belangrijk. In geloof, taal, andere gewoontes, waarden, normen. Ik doe mijn best om hen zich thuis te laten voelen en de Turkse cultuur levend te houden.

Werken bij Lâle is voor mij ook herinneringen ophalen. Niet alleen voor voor de bewoners, maar ook voor mezelf.

En van werken met de doelgroep ouderen? 

Ik vind zowel met kinderen als met ouderen werken heel leuk. Er zijn natuurlijk ook zware periodes, bijvoorbeeld als er iemand terminaal ligt en je hebt een goede band met die bewoner. Dan word je wel eens emotioneel. Je moet dan wel professioneel blijven. Het is iemands laatste fase, het hoort erbij. Ik doe mijn best om te kijken wat er allemaal moet gebeuren in die laatste fase voor de bewoner. Bijvoorbeeld het regelen van de imam, om de bewoners meer rust te geven. Of het aanzetten van de Koran in de kamers. Ook doe ik aromatherapie of voetmassages. En soms hoef je niets te zeggen en ga ik alleen naast ze zitten. Ze willen soms de laatste dingen kwijt, dat zijn wel eens moeilijke dingen. De cultuurspecifieke dingen worden dan echt gewaardeerd.

Hoe is het om op locatie Lâle te werken?

We hebben een heel leuk team, dat maakt het gezellig. Werk is voor mij heel afwisselend. Ik heb niet heel de dag dezelfde dingen. Dat maakt mij blij. Ik word ook betrokken bij andere taken. Er komen ook nieuwe bewoners bij, daar leer je steeds weer van. Het is leuk om steeds nieuwe mensen te leren kennen. Je leert de achtergrond van de bewoners kennen en moet je hier ook steeds weer op aanpassen. Het is ook wel spannend wat er gaat gebeuren de aankomende jaren. Lâle is in ontwikkeling. Er is nu een nieuwe, derde afdeling geopend. En we zijn nu bezig met de nieuwbouw.

Wat is het meest bijzondere moment dat je in je werk bij ons hebt meegemaakt?

Iedereen helpt elkaar wanneer dat nodig is. Als het moet, dan laat iedereen zijn eigen werk vallen. Er wordt ook steeds aan elkaar gevraagd wat iedereen vindt. Dat gebeurt ook vanuit de organisatie.

Wat zou je aan iemand mee willen geven die eraan denkt om bij Egala Zorg te gaan werken?

Elke dag is anders, dat maakt het leuk. Soms is het minder leuk, maar dat is overal. Wij zijn hier net een grote familie. Soms voelt het alsof we kinderen zijn van onze bewoners. Bijvoorbeeld als je een paar dagen vrij bent geweest. Door hun ziektebeeld weten bewoners dingen niet meer, maar ze weten wel wie wij zijn. Als je dan een paar dagen niet bent geweest en terugkomt, worden ze bijna boos en vragen ze 'waar was jij?'. Ze missen ons dan. Soms eten ze niet bij hun eigen familie. Als wij het dan proberen, lukt het wel.

Door hun ziektebeeld weten bewoners dingen niet meer, maar ze weten wel wie wij zijn.

In de Turkse cultuur is het soms nog wel een taboe om te praten over bepaalde ziektebeelden. Het wordt wel een stukje beter. Ik hoop dat mensen zich bewuster worden van deze ziektes. Je ziet soms dat familieleden nog een gezonde vader of moeder verwachten als ze op visite komen, maar dat is dan niet zo. We proberen dan uit te leggen dat het komt door het ziektebeeld. Het is wel eens lastig, we zijn niet alleen bezig met de bewoners, maar soms ook met de familieleden. Maar als ik naar ons werk kijk, dan zijn we goed bezig!

Wil jij net als Canan echt iets betekenen voor ouderen? Bekijk onze vacatures en wie weet ben jij binnenkort onze nieuwe collega!